کلیسای جامع بورگوس که به سانتا ماریا لا مایور اختصاص یافته است از سال 1984 به عنوان میراث جهانی بشریت شناخته شده است.
بخش کلیسای جامع و کارمندان این معبد به شما خوش آمد می گویند و مایلند شما را در تور شما از این جواهر گوتیک همراهی کنند. احساس کنید قهرمان این مکان است که کار مردان است و برای جلال خدا ساخته شده است، همانطور که هنرمندانی که قرن ها در آنجا کار کرده اند فکر می کردند.
قبل از اینکه به بالا نگاه کنید و به شگفتی نور گوتیک بیندیشید، میخواهیم تاریخ گذشته این مکان را به شما اطلاع دهیم که نسل به نسل آنچه را که بورگوس به آن نیاز داشت، در ساخت و ساز به تصویر کشیده است.
این معبد که اکنون آن را در خود جای داده است، اولین کلیسای جامعی نیست که در این مکان ساخته شده است. قبلاً یک کلیسای جامع رومی در اینجا وجود داشت که بین سالهای 1080 و 1095 در فضای اشغال شده توسط کاخ پادشاهان کاستیل ساخته شده بود که توسط پادشاه آلفونسو ششم به اسقف، D. Jimeno اهدا شد. رویداد بسیار مهمی در آنجا برگزار شد، عروسی پادشاه کاستیل، فردیناند سوم، قدیس، با بئاتریس سوآویا، دختر امپراتور اروپایی فردریک دوم سواویا. بورگوس شهری سلطنتی و مدرن بود که از طریق اتحادهای سیاسی و Camino de Santiago در حال گسترش دائمی به سمت اروپا بود.
به همین دلیل، بنا به رتبه و اهمیت شهر، که پایتخت پادشاهی کاستیل-لئون بود، به کلیسای جامع جدیدی نیاز بود. پادشاه فردیناند و اسقف D. Mauricio با توافق دوجانبه تصمیم گرفتند کلیسای جامعی را مطابق با سبک جدید گوتیک بسازند که قبلاً در سراسر اروپا گسترش یافته بود. اولین سنگ در 20 ژوئیه 1221 گذاشته شد. اسقف در پاریس تحصیل کرده بود و کلیساهای بزرگ فرانسوی را می شناخت که برخی از آنها قبلاً تکمیل شده بودند. با معماران و استادان فرانسوی که توسط اسقف D. Mauricio به بورگوس آورده شدند، اولین ساخت و ساز آغاز شد که از الگوی نوتردام، ریمز، آمینس، لئون و غیره پیروی کرد و برای Castilla y Leon اولین کلیسای جامع گوتیک در شبه جزیره به دست آمد که به عنوان الگویی برای ساخت و سازهای سلطنتی Castilian-Leonese زیر عمل می کرد.
ساخت و ساز بسیار سریع بود. در نه سال اول، شبستانها و شبستانهای سرپایی با نمازخانههای اپسیدی خود تکمیل شده بود و در سال 1230، سالی که اولین تقدیس در آن انجام شد، آماده عبادت شد. از آن تاریخ به بعد، کلیسای جامع رومی که تا آن زمان دست نخورده بود، شروع به تخریب کرد. کارها با تکمیل شبستان عرضی و درگاه های آن ادامه می یابد و شبستان مرکزی و شبستان های فرعی آغاز می شود که در سال 1260 یعنی سال تقدیس کل معبد به پایان می رسد. 39 سال گذشت، رکوردی برای ساخت یک کلیسای جامع.
با این حال، این معبد همچنان به گسترش خود ادامه می دهد و با ساختمان های جدید غنی می شود. یک صومعه جدید در کنار شبستان جنوبی سرپایی در ثلث آخر قرن سیزدهم ساخته شد و کلیساهای عبدی بازسازی شدند. علاوه بر این، کلیساها از اواخر قرن چهاردهم تا قرن هجدهم ساخته شدند. الحاقات در قرن هجدهم با زیارتگاه جدید و کلیسای مقدس تکمیل شد.
علاوه بر مهمترین ساخت کلیسای جامع که در قرن سیزدهم انجام شد، در نیمه دوم قرن پانزدهم سه کار مهم در این معبد انجام شد، گلدسته های قرار گرفته بر روی برج ها، نمازخانه پاسبان و گنبد قدیمی که در بالای گذرگاه قرار داشت. زمانی که این یکی فرو ریخت، یک ساختمان جدید بین سال های 1539 و 1565 ساخته شد.
اشیای متحرکی که در کلیسای جامع دیده می شود بسیار زیاد است و توسط بورگوس های بزرگ و هنرمندان خارجی ساکن در این شهر ساخته شده است:
محراب سانتا آنا، اثر گیل دی سیلو، محرابهای Capilla del Condestable، آثار دیگو د سیلوئه و فیلیپه ویگارنی. بسیاری دیگر از آثار نقاشی و زرگری، و همچنین زیور آلات مذهبی، ویترین های موزه را پر کرده اند. همچنین لازم است که شصت ملیله قرن شانزدهمی را که در کلیسای جامع نگهداری می شود و یکی از برجسته ترین مجموعه ها در اسپانیا محسوب می شود، برجسته کنیم.